İNSAN BİR HİKÂYEYE KENDİNİ KAPTIRDIĞINDA, BİR BAKIYOR Kİ KARŞISINDAKİNİ ANLAMAYA BAŞLAMIŞ.
“Nedenini bilmeden peşine düştüğümüz duyguların, izini sürdüğümüz tutkuların, hapishanemiz olan korkuların bize bizden önceki nesilden kaldığına kanaat getirdim. Unutmamak, hatırlamak, birbirini tamamlamak için aslında.”
Diken kelebeklerinin göçü altı nesil sürüyorsa ve nesiller birbirinde devam ediyorsa, dağın bu yanıyla öbür yanını, denizin bu ucuyla öteki ucunu, bir kıtanın başlangıcıyla bitimini aynı anda görebilen
hangi nesildir?
Kapalı bir kapının iki tarafında iki insan duruyor. Rüçhan ve Nesrin. Türkân ve Mine. Kartal ve Somer. Peki, bir sonraki nesilden Defne ve Somer’in öteki kızı Kiraz kendi aralarındaki kapıyı aralarsa, diğer kapalı kapılara ne olur?
Dün, bugün ve yarın, bir neslin yolunda kesiştiğinde hikâyeler nasıl değişir?
Belki de, Kiraz’ın Defne’ye söylediği gibi bir aynaya tutulur bütün hikâyeler:
“Büyürken, genç kız olurken fark ettim ki, benim annem de sen ve senin annen için öteki kadın.
Annelerimize yaşatılan reddedilişin iki ucuyduk seninle. Rüçhan Hanım’ın ölüme giderken hüzünle baktığı bir aynayız biz. Birimiz aynanın sırrı, diğerimiz camıyız.”
Üç kız kardeş Türkân, Dönüş ve Derya’nın hikâyesi, Ayvalık’ta kaldığı yerden, bağımsız kurgusu ve tanıdık karakterleriyle devam ediyor.
Diken kelebeklerinin göçü altı nesil sürüyorsa ve nesiller birbirinde devam ediyorsa, dağın bu yanıyla öbür yanını, denizin bu ucuyla öteki ucunu, bir kıtanın başlangıcıyla bitimini aynı anda görebilen
hangi nesildir?
Kapalı bir kapının iki tarafında iki insan duruyor. Rüçhan ve Nesrin. Türkân ve Mine. Kartal ve Somer. Peki, bir sonraki nesilden Defne ve Somer’in öteki kızı Kiraz kendi aralarındaki kapıyı aralarsa, diğer kapalı kapılara ne olur?
Dün, bugün ve yarın, bir neslin yolunda kesiştiğinde hikâyeler nasıl değişir?
Belki de, Kiraz’ın Defne’ye söylediği gibi bir aynaya tutulur bütün hikâyeler:
“Büyürken, genç kız olurken fark ettim ki, benim annem de sen ve senin annen için öteki kadın.
Annelerimize yaşatılan reddedilişin iki ucuyduk seninle. Rüçhan Hanım’ın ölüme giderken hüzünle baktığı bir aynayız biz. Birimiz aynanın sırrı, diğerimiz camıyız.”
Üç kız kardeş Türkân, Dönüş ve Derya’nın hikâyesi, Ayvalık’ta kaldığı yerden, bağımsız kurgusu ve tanıdık karakterleriyle devam ediyor.
**
“Bir kadın bir kez aklına uzağı koymuşsa ve biri kanadından tutuyor,kendisi için yuvasının daha emniyetli olduğunu söylüyorsa belki sadece bir mevsim o sesi dinler.Ama her sabah uzağa uçmayı hayal ederek uyanır. Uçamadıkça kızgın,öfkeli olur. Tanımanı çok isterdim rahmetli eşim Nesrin bana bu kızgınlığın yükünü bırakarak vefat ettiğinden beri böyle düşünürüm.Uçmak isteyenin kanadını tutmamak gerek; yoksa istemeden kırıyorsun...”
Kalbimin Can Mayası İclal Aydın'ın kitap serisinin 4.kitabı ve Üç Kız Kardeş romanının devamı. Bu kitapta da Dönüş, Derya ve Türkan'ın hikayelerine devam ederken bu sefer ön plana Defne geçiyor ve onun ağzından anlatılanlar sizi çok etkileyecek...
İclal Aydın okumayı çok severim çünkü onun yazıları kalbinizin en derinine işler... Kalbimin Can Mayası da hem adıyla hem de anlatılanlarla kalbinizin en derinlerine ulaşıyor. Aile, aşk, kardeşlik, dostluk, sevgi, ölüm, hüzün kavramları üzerinde duruluyor ve bu kavramlar hikayeyle güzel bir şekilde bütünleşip anlatılıyor...
Kitabı okurken o aile hikayesinin içine giriyorsunuz ve olayları siz de yaşıyor gibi hissediyorsunuz.. Bazen Ayvalığın yasemin kokusunu içinize çekiyorsunuz, bazen denizin dalgalarının sesini kulaklarınızda duyuyorsunuz... İşte İclal Aydın'ın kaleminin en güzel yanlarından biri de bu... Kalbimin Can Mayası beni derinden etkileyen ve çok sevdiğim bir kitap oldu... Özellikle kitabın adının güzelliğine diyebilecek bir sözüm bile yok... Eğer yeni bir kitap arayışındaysanız ve Ayvalığı, aile sıcaklığını, hüznü, mutluluğu hissetmek isterseniz bu kitabı okumanızı öneririm. Hayatınızda "Kalbimin Can Mayası" dediğiniz insanlar bol olsun...
"Hayat yazıları silik, cadde ve sokak isimleri eksik, yıpranmış bir şehir haritası gibiydi. Hangi sokak, hangi yol ayrımı, hangi kaldırım nereye çıkar, bilemeden yol alıyordu insan."
Yorumlar
Yorum Gönder