Şimdilerde o günleri ananlar hep “Sarıyaz” diyorlar adına. Haziranın gevreyen toprak üstünde buram buram tüttüğü son demlerinde, topu topu on iki günlük bir zamandı oysa. Ama bütün bir mevsim, yıllar boyu hatırlanacak kadar yüklü geçmişti.
Tarihe “Sarıyaz” diye düşüldü o günler.
Her şey havanın lodosa dönmesiyle başladı. Rüzgar, Afrika’dan aldığı sapsarı çöl kumunu yanına katıp körfeze doldu, ortalık sarıya kesti. Her şey ama her şey öyle bir sarardı ki, sanki dünya sarı bir camın arkasına saklandı gibi oldu.
Yöre halkını tedirgin eden bu tuhaf doğa olayının ardından bir de deprem gelir. Lakin bu “aşağıdan aşağıdan vuran” deprem halka halka büyüyecek, Sarıyaz’ın büyüklü küçüklü karakterlerinin hayatlarında meydana gelen şiddetli sarsıntılarda yankı bulacaktır.
Mahir Ünsal Eriş altı yıl aradan sonra yeniden okurların karşısına çıkıyor. Aynı olayın etrafında dönen ve birbirine bağlanan sekiz öyküden oluşan Sarıyaz’da, yine küçük bir kıyı şehrindeki sözümona sıradan insanların dünyalarına ışık tutuyor. Onların aşklarına, hüsranlarına, isyanlarına, hezeyanlarına, kalp yaralarına ve her şeye rağmen hayata tutunma çabalarına tercüman oluyor… Her zamanki sakınmasız, dürüst ama merhamet dolu, hayat dolu tavrıyla. Her zamanki gibi sokağı dillendirerek…
**
“İnsan kabahatin kendinde olduğunu bilince, hakikatin zehri kendine sıçramasın diye suçu, başının üstünden geçen kuşa bile atabilir.”
Birbirleriyle kısmen de olsa bağlantılı 8 öyküden oluşuyor Sarıyaz... Sekiz öykü de kendi içinde çok güzel ama en beğendiklerim Şengül, Dedemin Turnası ve Sevgi Çağının Sonu adlı öyküleri oldu. Hepsi yüreğime dokunan öykülerden oldu ve beni çok etkiledi.
Normalde öykü tarzında yazılmış kitapları fazla seven biri değilim ama Mahir Ünsal Eriş bu tutumumu yıktı diyebilirim. Çünkü o kadar akıcı ve güzel bir dille kaleme almış ki öyküleri , okurken o öyküleri yaşıyor gibi oluyorsunuz. Okurken kitapta vurgulanan ince düşünceleri de göreceğinize eminim. Kısacası eğer öykü seviyorsanız ya da bu tarz kitapları sevmek için bir adım atmak istiyorsanız Sarıyaz tam size göre..Alın, okuyun bence :)
"Sonra yine unuttum onu. Dersler girdi, öğretmenler, arkadaşlar defter-kitaplar girdi aramıza. Daha az hatırlayıp daha çok unuttum zamanla.”
“İnsan koyun koyuna yattığıyla bile aynı rüyayı görmez. Herkes kendi hesabına uyanır, herkes kendi kabusuna uyur.”
Yorumlar
Yorum Gönder