Bazen Bahar-Melisa Kesmez

Melisa Kesmez, çok sevilen ve kısa sürede başarıya ulaşan Atları Bağlayın, Geceyi Burada Geçireceğiz'in ardından Bazen Bahar ile yeniden okur karşısında. Arzuları, korkuları, sevinçleri, kırgınlıkları, umutları; yazları, kışları ve baharlarıyla bir çocuk, bir kadın, bir kuşak, Kesmez'in üslubunu korurken derinleşen incelikli anlatısıyla sesine kavuşuyor.

Ağır anneanne yorganlarının, muzun en önemli yenilik olduğu yılbaşı gecelerimizin, sevgiliye yazılan gönderilmemiş mektupların, değişen şehirlerin ve özlenen çocukluk bahçelerinin, iç sızlatan dostlukların, yarım kalmışlıkların, yeniden başlangıçların; bizi biz yapan değerli ayrıntıların arasından tohumlanan hikayeler.

Hayat, bazen bahar...

**

"Sen ne kadar kaçsan da, ıskalasan da, görmezden de gelsen, kafanı kuma da gömsen, kalbine kilit de vursan, hayatın sana bir diyeceği varsa, sinsi sinsi bekliyor sırasını, yıllarca. Öyle sabırlı. Öyle fil hafızalı, öyle unutmuyor hayat. Sen sabaha kadar unuttum diye sağalt ruhunu. Gömdüm san. Defter kapanmayınca kapanmıyor."

Yazıma hangi cümle ile başlasam diye tam on dakikadır düşünüyorum çünkü bu kitap öyle sıradan lafları hak etmiyor. Instagram kullanıyorsanız eğer bu kitabı birçok kitap profilinde görmüşsünüzdür.Ben de takip ettiğim insanlar tarafından yorumları okuyunca merak edip aldım.Aslında sosyal medya sayesinde abartılıp ünlü yapılan okuduğumda "bu mu bu kadar abartıldı?" dediğim birçok kitap oldu ama bu kitap onlardan değil.Bu kadar övgüyü sonuna kadar hak etmiş bir kitap kendisi.

"Geçmiş arada tüm cüssesi ile abanıyor üzerime.Kemiklerimi çatırdatıyor ağrısı günlerin.Hala.Ve hayat ona yardım ve yataklık etmekte elinden geleni ardına koymuyor."

Kitap 10 adet öyküden oluşuyor.Öyküleri okurken bazen dağılmakta olan bir ailenin içinde, bazen aşk acısı çeken bir kadının yerinde oluyorsunuz.İşte kitabı bu kadar sevdiren de bu "içtenlik" kavramı ve bu öykülerle bütünleşmeniz.Zaten bütünleşmemek elde değil çünkü o kadar bizden hikayeler ki bunlar...Herkesin yaşadığı,kalbinde yaralar açıp zamanla yaraların hafiflediği ama hep orada kaldığı hikayeler...

"Gidiyordu.Bir şair gibi mısralar dizerek hem de.Kendimi önemli mi hissetmeliydim sırf bu yüzden?Bu lirizmi hakedecek ne yapmıştım? Oysa kadınlar aleminde bir noktaydım sadece onun için.Bir durak.Bir kıyı.Bana uğramış,soluklanmış,iyileşmiş,yüzüne gözüne renk gelmiş,tekrar gücünü toplamış ve yola çıkmaya hazırdı.Birazdan hesabı isteyecek kalkacaktı masadan.Masalardan hızla kalkan bir adamdı o.Arkasından bakıp sesini çıkartamayacaktım bense."Kal" demeyecektim."Kal" diyemeyen kadınlardandım ben de.O "Gel" derse koşardım.Ama demeyecekti bu sefer.Boğazıma balık kılçığı gibi takılıp kalan "seni özlüyorum" cümlesi yutkundukça canımı yakacaktı.Bir daha göremeyecektim onu.Bir daha uyumayacaktı yanımda.Bir daha kabuslardan sıçrayıp da uykulu elimi uzatıp bulmayacaktım onunkini ılık yorganın altında.Bendeki kitaplarını ne zaman,nasıl verecektim? Diş fırçasını çöpe mi atacaktım?Buzdolabının üzerine yazıp bıraktığı notu yırtacak mıydım,yoksa şahsi kalp kırıklıkları tarihimin nadide parçalarından biri olarak,her taşınmada başıma bela olan kutulardan birine mi saklayacaktım? Nasıl olacaktı her şey?"

Bu kadar güzel şeyin yanında bir güzel nokta daha var ki yazarın kalemi...Bir insan anca bu kadar güzel yazar.Onu ayrıcalıklı kılan da zaten konuşur gibi yazması.O kadar huzurlu o kadar sade ve öylesine güzel bir üslubu var ki sanki yanınızdaymış size yazılanları o okuyor gibi.Bu güzel kadının kitabı hakkında size birçok şey yazardım fakat siz de okuyun benim ne demek istediğimi anlayın istiyorum.Uzun zamandır kalbimde bu kadar etki yaratan bir kitap olmamıştı.Teşekkürler Melisa Kesmez kalemine sağlık.Sizinde kendinizden bir parça bulacağınıza inandığım bu kitabı kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.‘Atları Bağlayın Geceyi Burada Geçireceğiz’ kitabını okumak için de sabırsızlanıyorum :)